HALLERİMDEN / OF MY MOODS
İtiraf ediyorum ki, sonsuza dek salt dilin içine hapsolmuş ya da toplumsal temsillerin tutsağı olmuş bulunmaktan gına geldi. Bizzat şeylere erişmek istiyorum, şeylerin fenomenlerine değil. Gerçek uzakta değildir, dünya adına seferber olmuş tüm nesnelerde ona erişilebilir.
Bruno Latour, Biz Hiç Modern Olmadık
Are you not fed up at finding yourselves forever locked into language alone, or imprisoned in social representations alone, as so many social scientists would like you to be? We want to gain access to things themselves, not only to their phenomena. The real is not remote; rather, it is accessible in all the objects mobilized throughout the world.
Bruno Latour, We Have Never Been Modern
Atları benden sorunuz Atlıları hâllerimden elimi çekiyorum! karlı bir kartpostalın içinden geçiyor biri köşede, sokak lambasının altında parmakları kibritten ateş ustası gölgesine martı gagası konmuş ve kalbi kırık bir atlı kadar üşüyordur, kırbaçlar geçiriyorum izinden. ne de olsa düne yeni bir gün doğdu, bir ömür hiç yaşanmamışçasına yosunlu bir derede hiç yüzmemiş buluttan bir koyunu hiç mi gütmemiş hâllerimden çardak altında sedir hayali öyle bir an çayımı karıştırırken ölü bir at kadar yorgunum ölü bir at ki cümleye koşması cesaret ister ölü bir atın ardından rüzgârlar eser esiyor vadiden aşağı yas tutan kuzgunum ardımda ormanın gözleri izliyor beni şimdi irkilme kızma şimdi bu otlaklar bu bildik atlılar ve yürüdüğün kartpostal hâlinden anlar hâlinden anlarlar.
HALLERİMDEN I Hallerimden duyuldu mu birisi? Eskisi değilse de belki yenisi İşe yararları işleyebilmek için kanına Kesiye bastığımda yarayan basıncın Başka yarayanları çıkaranlar önümden arkasından kendini çıkaranlar Hep doğru yöne koştular Ben kaldım arkasında Arkalarında toplandım Artık yarayanları toplamak için eksildikçe Arkalarındayım iz sürüyorum bir artmışlık olarak gidiyorum Ben arkadan giden arada kalan her zaman artık olan Ben kendinden artan artanları toplayan HALLERİMDEN II Hallerimi uzvumdan sökme tatbiki: Ben değildim diyorum kendime yatışamıyorum şimdi ama ben değildim o Kaçırdığı zemine geri dönemeyen Hafifletemeyen Ayaklarımdı Geçip gittiğini sanmaktan gelen bir çift ayak Geçip gidemezken Iskalama fikrine bile sahip değilken hiçbirini Sadece taşıyor üstündekileri HALLERİMDEN III Ben geriden giden Hallerimi kuşanan Hiçkimsenin halini salık vermedim kendi halimden Atlatmadım halimi bir sonrakinin üstünden Ne halimin ilânını etmişliğim var bir taş sokakta ne bir borazan öttürebildim uzayıp giden minareden Diz çökeni de hiç görmedim ama İçimi yuvarladım bir kubbeden omurgamda gezdirdiğim bıçağı hiç ödünç vermeden Beni dik tutan ışıklı çelik bıçağım Çınlatarak düşürmüştüm onu tek kılıç darbesiyle belimin etrafına üç tur sarılı kuşak ayaklarıma çözüldüğünde Ayaklarımda parlarken o bilmiştim vaktimi HALLERİMDEN IV Yüzdüm yüzdüm kuyruğuna Ve basılan Acı ciyaklamasına o kuyruğun Bastım kuyruğuna ve sahte yüzgecine suda yaşayanın düzenli puluna aksamayan tekrara. Baloncuk bırakan bir nefesin gazsızlığına öyle bir sıkışmaya Başımı daldırdığım elime geçirdiğim saçlarımla döküldüğüm karnın gizli haznesine Bülbül kumuna Semender gülüne kavuştuğunda Kalbimi pır pır eden kanatlı değiştiğinde aklımda ve yerinde Süzülen toprakta taşı bulduğum deriyi anladığım güneşte Kavradığım yerine geçmeyi Balığın karanlık, kuşun hafif yuvasında Bir varlığın diğer varlığa sonsuz ikamesini görmeyi duyarak ve tadarak sağır olduğumu koklamanın neredeyse her şey demek olduğunu Yüzdüm... yüzdüm... yüzdüm bir sudan ayrı kalarak Hangi dünyaya kuruldum bilmeden Yüksekte kurduğumu alçaltamadan aktaramadığım Bir başkasına.
Şiir: Selcan Peksan / Monica Papi
Müzik-ses tasarımı: Tolga Balcı (Vokaller: Sara Evelyn, Beatrice Bukantyte,Tolga Balcı)
Video: Özgür Demirci
Okuyan: Fatma Nur Türk / Monica Papi
Kurgu: Özgür Demirci
Çeviri: Fatma Nur Türk / Merve Ünsal
UR Collective Kültür için Alan tarafından desteklenmektedir. // UR Collective is supported by Spaces of Culture.