KIRMIZI SÜT / RED MILK

nazireler


KIRMIZI SÜT / RED MILK

bulantı sütün kaymağından uzak durmama neden olur, onu bana uzatan anne ve babadan beni ayırır. “Ben” o unsurdan, onların arzularının iminden hiç istemiyorum; “ben” dinlemek istemiyorum, “ben” onu özümsemiyorum. “Ben” onu dışarı atıyorum. Fakat yiyecek “benim” için bir “öteki” olmadığından, ben yalnızca onların arzularında olduğumdan, kendimi kovuyorum, kendimi tükürüyorum,  “ben” kendimi kurduğumu iddia ettiğim hareketle kendimi dışarı atıyorum.

Julia Kristeva, Korkunun Güçleri: İğrençlik Üzerine Deneme

nausea makes me balk at that milk cream, separates me from the mother and the father who proffer it. “I” want none of that element, sign of their desire; “I” do not want to listen, “I” do not assimilate it. “I” expel it. But since the food is not an “other” for “me”, who am only in their desire, I expel myself, I spit myself out, I abject myself with the same motion through which “I” claim to establish myself.

Julia Kristeva, Powers of Horror: An Essay on Abjection

 Gog’un öfke rejimi: bilinçli virgül
 
 Gog’un şanslı olduğunu bilen Melanie 
 ona kırmızı süt verdi kırmızı süt sütün en
 yalın haliydi hangi kapıyı çalsan gelirdi bir
 çemberi vardı tamamlanacak geçmiş yaşamı
 bir ıslıkla her şeyin yapıldığı bir yerdi
 Melanie’nin yanakları ıslaktı geçen kışın
 yağmurundandı hâlâ kullanıyordu aynı
 melamin tabakları Moses’tan aldığı sancılı
 papatya desenliydi bir yol papatyalardan 
 sola kıvrılıp denize iniyordu Melanie’nin
 indiği tek denizdi melaminler önemliydi
 iş ciddiye bindiğinde karşıya geçmek için
 başka bir tabağı üzerinde bir sal bir ip bir
 tahta iskele ufarak gereksinirdi MELANIE
 kıpırtısız olması Gog’un öfkelenmesine
 engel olsa iyiydi öfke yanaklarına
 bastığında Melanie’nin göğsüne yasladığı
 başı kocaman bir kaya ağırlığında oluyordu
 Melanie’nin sütü kırmızı değildi Gog sütü
 kırmızı seviyordu ilk denemeleriydi Gog’un
 ağzından taşan ılık süt üzerine damlıyordu
 Gog kıpırtısızdı.
 (insan uçamadığı için üzüntü duyabilir)

Sütünü Boşa Akıtmamalı, Besleyeni Beslemeli 
 
Bir öfke biçimi kopyalıyorum kendime.
Ateşi yakmak için 
-diğer varlıklara. 
Melanie göğsüne yasladığı kırmızıya engel olmayı aklına getirmez.
Tabakları gömüldükleri yerden çıkarmayı, mavi damardan ince bardağa süzmeyi, 
tülbentte toparladığı katılaşan salgıyı, musluğa asılı düğümü
 
Saatler geçiyor.
 
Okyanuskapları genişliyor.
 
İçinde dalgalandığı ılık günlerini, dairelenerek akanın içinden çıkan ısıyı 
başkasına veriyor. Almayı bilen vermeyebilir. 
Bunu Melanie’ye öğretemeden her şeyin yapıldığı yere gidemem.
 
İçinden doğduğumu ama benden besleneni yırtıp 
dışarı çıkıyorum. 


Şiir:  Anita Sezgener / Monica Papi 
Müzik-ses tasarımı: Tolga Balcı
Video: Özgür Demirci 
Okuyan: Anita Sezgener / Monica Papi
Kurgu: Özgür Demirci
Çeviri: Anita Sezgener / Merve Ünsal

UR Collective Kültür için Alan tarafından desteklenmektedir. // UR Collective is supported by Spaces of Culture.